Κουαρτέτο
του Heiner Müller
(βασισμένο στον Λακλό)
Απρίλιος – Μάιος 2015 | Υπόγειο του 55ου δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης
Home » Παραστάσεις » Κουαρτέτο
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
“Μια παράσταση κατάμεστη:
το μουσείο των ερώτων μας, θα γεμίζαμε το χώρο, έτσι δεν είναι, Βαλμόν, με τα αγάλματα των πόθων μας σε αποσύνθεση.”
Χώρος:
- Comfort room – Panic room.
- Λέξη κλειδί: εγκλεισμός. Οι θεατές ολόγυρα, περιμετρικά της σκηνής. Εγκλεισμός των ηθοποιών σε πραγματικές συνθήκες: δεν υπάρχουν έξοδοι, παρασκήνια, κουίντες, black-out. Εγκλεισμός στο σώμα μέσω της ακινησίας και των gestus που προκύπτουν από κώδικες συμπεριφοράς της εποχής (μπαρόκ), όπως αποτυπώνονται σε έργα ζωγραφικής και γλυπτικής. “ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΘΩΝ ΜΑΣ ΣΕ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ.”
- Οπωσδήποτε υπόγειο, φθαρμένο, ένα γερασμένο κτήριο.
- Ο περιορισμός του χώρου αναδεικνύει τη συνιστώσα του χρόνου.
- Λεκάνη τουαλέτας, σκουπίδια, άδεια μπουκάλια νερού, μια πεσμένη προτομή, ένα ιατρικό κρεβάτι, μια αντιασφυξιογόνα μάσκα.
- Είμαστε τα απολιθώματα ενός κόσμου που εξακολουθεί να κατασπαράσσεται μετά το τέλος της Ιστορίας. Ο χρόνος έχει πάψει να είναι γραμμικός, αφού η ζωή είναι αναλώσιμη· ο εγκλεισμός επιτείνει τις αέναες επαναλήψεις.
- Αυτό το έργο θα ήταν ελπιδοφόρο αν μιλούσε για το τέλος του κόσμου. Στο Κουαρτέτοτου Heiner Müller όμως ο κόσμος είναι ήδη νεκρός. «Και έπεται η χαρά του νεκροθάφτη».
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ/ Ελένη Βαροπούλου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ/ Κλαίρη Χριστοπούλου
ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ/ Νατάσσα Αστρεινίδη
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ/ Μερσίνα Παπαδοπούλου
ΜΟΥΣΙΚΗ/ Βασίλης Στεργίου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/ Στέλιος Τράκας
ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ Αλέξης Βαλάσσης
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ/ Νατάσσα Αστρεινίδη, Κλαίρη Χριστοπούλου
ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ
Μαρίνα Αργυροπούλου
Κωσταντής Ντίσιος
Η σκηνοθεσία της Κλαίρης Χριστοπούλου, λιτή, πυκνή και απόλυτα καθαρή και «διάφανη», στηρίζεται κυρίως σε ομοιόμορφες επαναλήψεις εκφραστικών μέσων και σε μια φόρμα καθαρά ποιητική, «ερωτοτροπώντας» αισθητικά και διανοητικά με ένα κείμενο εξαιρετικό όπου εκκρεμεί η λύση κάποιας δραματικής σύγκρουσης. Ολοφάνερη η εκ των έσω δραματουργική επεξεργασία (Νατάσσα Αστρεινίδη) εστιάζει στην μονομαχία των δυο αυτών ευγενών ως μονομαχία θηρίων που δεν μπορούν να βρουν – και δεν έχουν – λύτρωση. […] Μια παράσταση πολύ ελκυστική και εικαστικά εμπνευσμένη (Μερσίνα Παπαδοπούλου) […] μια αξιολογότατη δουλειά συνόλου […]
Πηνελόπη Χριστοπούλου, Επί Σκηνής, 09/05/2015
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική ΕΔΩ.