Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ
Το νεανικό μυθιστόρημα του Γκαίτε Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου (1774), έργο σταθμός για την παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελεί ύμνο στην ελευθερία του ατόμου και ανοίγει το δρόμο για την ανάδυση του Ρομαντισμού. Ο νεαρός Βέρθερος, ήρωας ορμητικός, ασυμβίβαστος και παραδομένος ολοκληρωτικά στο συναίσθημα, γίνεται το ίνδαλμα της εποχής του. Η αυτοχειρία του αποτελεί μανιφέστο ελευθερίας και αντικομφορμισμού, πλήθος νέοι τον ακολουθούν αυτοκτονώντας ντυμένοι με το χαρακτηριστικό κοστούμι του Βέρθερου και με ένα ανοιχτό αντίτυπο του μυθιστορήματος στο πλάι τους. Σήμερα, 250 χρόνια μετά, η ακτινοβόλα προσωπικότητα του νεαρού ήρωα ταυτίζεται με την ιδιοσυγκρασία του εξεγερμένου ατόμου και παραμένει επίκαιρη συγκινώντας βαθιά κάθε ανήσυχη ψυχή.

ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΧΘΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Τρεις περφόρμερ, μέσα από την αδιάκοπη εναλλαγή αφήγησης και αναπαράστασης, αποκαλύπτουν το χρονικό της απόδρασης του νεαρού Βέρθερου από τον κόσμο. Ένας αφηγητής ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας του ήρωα μέσα από αντικείμενα-τεκμήρια: βιβλία, ημερολόγια, επιστολές… Ο Βέρθερος ξαναζεί μέσω της μνήμης, αμετακίνητος στις ιδέες του, πάντα μόνος, διωγμένος από την υποκρισία των κοινωνικών σχέσεων, ανίκανος να βρει κάπου να ανήκει πραγματικά, ως την τελική, οριστική φυγή του που μοιάζει κραυγή ελευθερίας. Μία μουσικός -περφόρμερ ενσαρκώνει τον ανεκπλήρωτο έρωτα του ήρωα, την αινιγματική Λόττε, που ακροβατεί ανάμεσα στις επιθυμίες της και τις κοινωνικές επιταγές. Η παράσταση βλέπει την εποχή μας μέσα από την οπτική του νεαρού ήρωα, μια εποχή που εχθρεύεται τους ανθρώπους. Ποια είναι η μοίρα του εξεγερμένου ατόμου σε μια τέτοια κοινωνία; Ποια η ευθύνη των μελών της; Έχει αξία η ζωή χωρίς ελευθερία;